Wady i zalety odrobaczania szczeniaka. Zobacz, czy odrobaczanie jest bezpieczne

Bardzo ważnym elementem pielęgnacji psa jest jego odrobaczanie. Psy nie znają zasad higieny, wąchają, liżą i zjadają wszystko co wzbudzi ich zainteresowanie. Takie zachowanie umożliwia przedostanie się form inwazyjnych pasożytów wewnętrznych do układu pokarmowego naszego zwierzaka. Mogą one tak bardzo spustoszyć organizm psa, że doprowadzą do jego śmierci. Robaki u naszego pupila to nie tylko dolegliwość i zagrożenie dla niego samego, ale też zagrożenie dla innych domowników.

Najczęściej spotykane u psów pasożyty wewnętrzne to: nicienie (robaki obłe), tasiemce (robaki płaskie) i pierwotniaki (lambie, kokcydia). Rzadko kiedy widoczne są robaki w kale zakażonego psa. To, że nasz pupil może być nimi zarażony, mówią nam jednak inne objawy. Są one uzależnione od ich rodzaju. Najczęściej jest to apatia, wzdęcia, wymioty, matowa wypadająca sierść, „saneczkowanie”. Brak objawów nie oznacza braku pasożytów wewnętrznych w organizmie psa. Należy mimo to wykonać odrobaczanie. Zalecane jest wykonanie badania kału, aby w przypadku stwierdzenia obecności robaków, wiedzieć z jakimi mamy do czynienia i wybrać najlepszy na dany rodzaj wykrytych pasożytów.

Niektóre pasożyty mogą zagrażać ludziom. Najgroźniejszą odzwierzęcą chorobą pasożytniczą jest toksokaroza. Na zakażenie narażone są głównie dzieci, nie tylko te mające bezpośredni kontakt z psem, ale również te, które mają kontakt z dojrzałymi jajami glisty, na przykład w piaskownicy. Gdy jaja te trafią do przewodu pokarmowego, wylęgają się z nich larwy, które przez ściany jelit przedostają się do krwioobiegu, a następnie przemieszczają do różnych narządów, wątroby, płuc, gałki ocznej, a nawet mózgu! Powoduje to powstawanie stanów zapalnych.

Dlatego każdy pies powinien być systematycznie odrobaczany. Wobec tego kiedy odrobaczać? Pierwsze odrobaczanie szczeniaka można wykonać już w trzecim tygodniu jego życia. Bardzo często zdarza się że pies przychodzi na świat już zarażony pasożytami. W tkankach dorosłego psa mogą znajdować się otorbione larwy glisty, które budzą się pod wpływem zmian hormonalnych ciężarnej suki. Przez układ krwionośny docierają do łożyska, a stamtąd do organizmów płodów. Dlatego każde szczenię może urodzić się już zarażone glistą psią. Ponadto istnieje możliwość zarażenia glistą, od matki w czasie karmienia. Jeśli w organizmie suki znajdują się dorosłe pasożyty, to w jej mleku mogą znajdować się ich larwy.  O odrobaczaniu szczeniąt więcej opisane jest w tym artykule https://fajnyzwierzak.pl/porady/odrobaczanie-szczeniaka-krok-po-kroku-kiedy-jak-czym/.

Ważne jest, aby odrobaczanie robione co najmniej siedem dni przed szczepieniami. Kolejne przeprowadzamy po ukończeniu pięciu, ośmiu i jedenastu tygodni. U młodych psów do szóstego miesiąca, odrobaczanie powinno być przeprowadzane co miesiąc, a u dorosłych regularnie co pół roku. Jeśli w domu jest kilka psów, należy w tym samym czasie odrobaczać wszystkie psy.

Preparaty jakimi odrobaczać psa, powinien dobrać lekarz weterynarii, w zależności od wielkości, kondycji i wieku naszego zwierzaka. Środki przeciw pasożytom dostępne są w różnych formach i większość z nich zawiera więcej niż jedną substancję czynną. Do odrobaczania możemy więc stosować:

• tabletki na robaki dla psa – działają na nicienie, glisty, tęgoryjce, tasiemce, lambie i włosogłówki
• zawiesiny –  skuteczne przy zwalczaniu glisty, tęgoryjcy i włosogłówki
• pasty doustne – podawane na tęgoryjce ,włosogłówki, glisty i tasiemce
• preparaty spot-on aplikowane na skórę – podawane na glisty, włosogłówki, tęgoryjce, nicienie sercowe i płucne

Gdy pies jest odrobaczony i w dobrej kondycji należy zadbać o to, by miał jak najmniejszą możliwość ponownego zakażenia. Zadbajmy więc, aby nasz pies nie zbierał jedzenia z ziemi, miał zawsze czysta miskę, nie miał kontaktu z psami u których podejrzewamy obecność pasożytów. Mięso,  którym go karmimy, powinno być przegotowane lub, jeśli chcemy podawać surowe, przebadane i pochodzić z pewnego źródła. Również pchły mogą źródłem zakażenia pasożytami wewnętrznymi, zjadają one jaja tasiemców, które wraz z nimi błyskawicznie przenoszą się na inne zwierzęta. Dlatego poza regularnym odrobaczeniem należy zadbać, aby nasz pupil był również odpchlony. Niektóre środki odrobaczające mogą powodować u psów wymioty, nudności, brak apetytu lub biegunkę. W niektórych przypadkach może dostać ślinotoku lub drgawek. Najczęściej jednak wszystkie działania uboczne znikają kilka dni po odrobaczeniu. Nie zaleca się podawania leków odrobaczających sukom we wczesnej ciąży.